Sonett-Forum

Langs kille vaart staan slanke populieren,

in rustloos drijven van bewogen luchten.

'k Hoor boven mij zweepende takken zuchten,

winden verwoed door hooge kruinen gieren.



Bruinroode blaren zwaaien neer en zwieren,

stijgen en dalen, drijven even, vluchten

voor winden, die, met wilde stormgeruchten,

in sombren herfst feest van Verwoesting vieren;



dwarlen om 't hoofd van dichtren, Schoonheid-droomers,

goud-visies wekkend van gestorven zomers,

nà-schreiend luid in forsche windentaal;



en gaan, saam met den droeven, grijzen regen,

zijn lied van wanhoop snikkend allerwegen, -

als bruine vlindren sterven in 't kanaal.