10.08.2012, 18:43
Quinten Matsijs: Magdalena
Gij hebt het wuft gewoel der drukke stad verlaten
En 't blauwig paradijs van uw verdroomde jeugd.
Met weemoed strijdt nog voor het laatst uw nieuwe vreugd,
O aanschijn schooner dan de wereldsche gelaten.
Wat kan de eenzame ziel 't edelst verlangen baten
Naar de' éénen, als haar nooit in vriendenoog verheugt,
Eensklaps verstaan, de liefde die voor eeuwig deugt, -
En wat, wat dan de dood is 't dolen door de straten?
Gij koost het beste deel: uw hart dat overvloeide
Van liefde, weg te schenken niet aan éen doch velen.
Wat schade zoo de staêge dienst uw lijf vermoeide?
Treed in de donkre arkaden thans: wonden te heelen.
Open den balsemkelk, verkoelend koorts die gloeide.
Uw innige blik zal de geslaagnen troostend streelen.
Gij hebt het wuft gewoel der drukke stad verlaten
En 't blauwig paradijs van uw verdroomde jeugd.
Met weemoed strijdt nog voor het laatst uw nieuwe vreugd,
O aanschijn schooner dan de wereldsche gelaten.
Wat kan de eenzame ziel 't edelst verlangen baten
Naar de' éénen, als haar nooit in vriendenoog verheugt,
Eensklaps verstaan, de liefde die voor eeuwig deugt, -
En wat, wat dan de dood is 't dolen door de straten?
Gij koost het beste deel: uw hart dat overvloeide
Van liefde, weg te schenken niet aan éen doch velen.
Wat schade zoo de staêge dienst uw lijf vermoeide?
Treed in de donkre arkaden thans: wonden te heelen.
Open den balsemkelk, verkoelend koorts die gloeide.
Uw innige blik zal de geslaagnen troostend streelen.