08.08.2012, 09:54
Matthijs van der Merwede
Op de Dood van sijn Hoocheyd Prins Willem van Oranje, ende de geboorte van den jongen Prins.
IN diepe duysternis, verlaten van de Son,
Wiens onversiens vertrek heel Kristen-rijk dee beven
Met wanhoops geessel, na den grootsten ramp gedreven,
Die oyt 'tvoorsienig oog ons Lands berey ken kon,
In't swellen van den twist, die eygen baet begon,
In't struyk'len van de Staet, in't twijff'len van ons leven,
Als yeder-een sijn lust den vollen toom ging geven,
En dat sig Holland, als een Weeu, verlate von,
En onsen Buer-man, die gedwonge vrindschap spijt,
Sat in sijn vuyst en loeg, dat Spanjen daer van schatert,
En sijnen gragen balg en kinne-bakken watert,
Raekt Spanjen al sijn hoop, en wy ons wan-hoop quijt,
En sien door schoonder Son, doch met beneveld wesen,
Ons Steden weer geschraegt, ons Prinsen weer verresen.
Op de Dood van sijn Hoocheyd Prins Willem van Oranje, ende de geboorte van den jongen Prins.
IN diepe duysternis, verlaten van de Son,
Wiens onversiens vertrek heel Kristen-rijk dee beven
Met wanhoops geessel, na den grootsten ramp gedreven,
Die oyt 'tvoorsienig oog ons Lands berey ken kon,
In't swellen van den twist, die eygen baet begon,
In't struyk'len van de Staet, in't twijff'len van ons leven,
Als yeder-een sijn lust den vollen toom ging geven,
En dat sig Holland, als een Weeu, verlate von,
En onsen Buer-man, die gedwonge vrindschap spijt,
Sat in sijn vuyst en loeg, dat Spanjen daer van schatert,
En sijnen gragen balg en kinne-bakken watert,
Raekt Spanjen al sijn hoop, en wy ons wan-hoop quijt,
En sien door schoonder Son, doch met beneveld wesen,
Ons Steden weer geschraegt, ons Prinsen weer verresen.