Sonett-Forum

Normale Version: Op den Tyber, ende de Dong
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Matthijs van der Merwede
1613 - 1664 Niederlande


Op den Tyber, ende de Dong.


DEN droeven Tyber sach mijn alderklaerste dagen,

Spijt mijnes tegenspoeds verwerde dwerrel-winden,

Daer my de klare Dong ging droeve buyen vinden,

Daer't heele .... noch wil een dag van wagen.



Den Tyber sag mijn leste beste minne-vlagen,

De Dong sag d'eerste Son, die mijne ziel verblinde,

d'Een breekt mijn minne-knoop, en d'ander gaet mijn binden,

d'Een gaet mijn naem en eer, d'ander mijn ziel ontdragen.



En schoon de soete Dong in Merwens soete stroomen,

Haer korte naem en loop, maer niet haer soet gaet enden,

Is't alderbitterst gift uyt sijn gebergt gekomen,



Maer schoon des Tybers droevig soet in't brak belenden,

En ik een vremdling was in't lang vervremde Romen,

'k Vond daer⋆ mijn naeste bloed by die my niet en kenden.