Sonett-Forum

ALs Zephiri schoon-lief door Landen en Foreesten,

Met haer verf-rijcke Hant, verciert Berch en Dal;

Alst Nachtegaelken baert zijn kunstich gheschal,

Tusschen het groene loof, der Linden die her-keesten:

Dan vernieut haer de Ieucht, die vernieut alle Gheesten,

End' vervvect in ons Hert een ghevlam, 'tvvelc door al

Menghende 't soet en 't soer, 't gheluc en d' ongheval,

Verblijt al datter leeft, van de minst tot den meesten.

Alle Dier soect syn paer; maer 't Menschelijc gheslacht,

't Welc Godt zoo heeft begaeft, met verstant hooch bedacht,

Ghebruyct de versche Ieucht met veel grooter ghenuchten,

Als d'ander Dieren doen, die zijn van groven aert:

Daerom ghy Ionghe Luyd' de vreuchden niet en spaert,

Die de tijt u bereyt, eer dat sy u ontvluchten.