Sonett-Forum

DER VROEG EN VROOM GESTORVENE MARIA.


Gij gingt dan heen. Helaas! met u vervlogen
De rust, het heil, 't behoud van menig hart,
Dat door den gloed van uw verheemlende oogen
Ontdooide en gloeide en Gode vruchtbaar werd.
Vaarwel! vaarwel! — wij schreien, maar wij mogen
Het niet! ... Ach, hoe zelfzuchtig is de smart!
Ga heen... uw loon, het wacht u in den Hoogen;
Uw zegen blijft: geen toekomst is ons zwart....
Een dauwdrop waartge, een dauwdrop van Gods heinel,
Die hier een wijl het dorstig groen verfrischt,
Gekoesterd, en van 't stof hebt rein gewischt:
Maar die, to rein voor 't lage bladgewemel,
Door 't flonkerlicht der zon terug gehaald,
Omhoog op nieuw op 't eeuwig palmloof praalt.