Sonett-Forum

Normale Version: Ik lag te peinzen op mijn lijdensbed
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Ik lag te peinzen op mijn lijdensbed.

Zoel, van 't balkon, woei geur van heliotropen

En, zomerlucht weerspiegelend, stond open

De glanzendblauwe glazen deur gezet.



- Welk eindlijk heil moet mij dit lijden koopen?

Is God dan liefde en geeft zoo wreede wet? -

Wild zwol en wrong mijn machteloos verzet,

Ik kon niet eens verlangen meer en hopen.



En lokkend, tergend zweefden van 't balkon

Uit duizend bloemen open voor de zon

De weeldeloome zomerzoete geuren.



En tusschen klimop lag mijn lieve hond,

Mijn een'ge vriend, met teeder oogentreuren

Mij aan te zien of hij mijn leed verstond.