Sonett-Forum

Normale Version: Vergeestlijkt ligt de stervende landouw
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Vergeestlijkt ligt de stervende landouw

In 't gouden herfstlicht. - Even rein gestild

Voel ik mijn ziel nu. Zomer heet en wild

Is uitgebluscht, kalm heerscht nu 't hemelblauw.



Mijn ziel is rijp en zuiver, wijs en mild.

't Is me of ik boven 't leven God aanschouw,

Die, goede Vader, wijl 'k hem zocht zoo trouw,

Me uit Dal van Wanhoop in zijn armen tilt.



Nu wil ik bidden voor mijn beulen wel,

Nu wordt mijn ziel gelijk een liefdewel,

Die laven wil met wondren woordenval.



En 'k schrijf dit vers, dat 'k nooit dit uur vergeet

En dat ook eens ten hemel 't heffen zal

Andere zielen boven aardeleed.