03.08.2012, 15:49
Novembersneeuw komt wervlend nederstuiven
En dekt met reinheid de ál te sombre graven,
Waar donkre menschen offren bloemengaven,
Chrysanthen wit, wier bladenlinten kruiven
En geel als bleeke winterzon. De raven
Zijn zwarte vlekken op de sneeuw. Traag schuiven
Elkaar voorbij de vrouwe' in zwarte huiven
En momplen zacht: - ‘Hij rust in veilge haven.’
In de eerste blankheid wil ik nederknielen,
Mijn lieve dooden, en uw aller zielen
Mijn teêrste bede en eêlste leeljen wijden
En zeggen u hoe trouw mijn hart bleef ranken
Rondom uw liefde en, deemoedsvol, u danken
Voor vreugd, die was - en is voor álle tijden.
En dekt met reinheid de ál te sombre graven,
Waar donkre menschen offren bloemengaven,
Chrysanthen wit, wier bladenlinten kruiven
En geel als bleeke winterzon. De raven
Zijn zwarte vlekken op de sneeuw. Traag schuiven
Elkaar voorbij de vrouwe' in zwarte huiven
En momplen zacht: - ‘Hij rust in veilge haven.’
In de eerste blankheid wil ik nederknielen,
Mijn lieve dooden, en uw aller zielen
Mijn teêrste bede en eêlste leeljen wijden
En zeggen u hoe trouw mijn hart bleef ranken
Rondom uw liefde en, deemoedsvol, u danken
Voor vreugd, die was - en is voor álle tijden.