03.08.2012, 15:21
.
In dartlen wind en zachtbewogen bladeren
Is de onrust van de lentë om mij heen.
Ik hoor mijn bloed weer zingen in mijn aderen,
'k Sla de armen open en ik lach en ween.
Ik voel van verre een blonden god mij naderen,
Ik hoor zijn voetstap en ik ijl daarheen.
Maar hoop en droom zijn listige verraderen,
Zoodra ik kom is 't of mijn god verdween.
De lenteweelde is mij voor eeuw'g ontstolen.
Doch elke April keert lenteweemoed weer.
Die lokt me in 't woud, die doet mij zoekend dolen -
Mijn lenteweelde vind ik nimmer meer.
'k Deed wijzer, bleef ik in mijn hoek verscholen
En schoof den voorhang vóor het lenteweer.
In dartlen wind en zachtbewogen bladeren
Is de onrust van de lentë om mij heen.
Ik hoor mijn bloed weer zingen in mijn aderen,
'k Sla de armen open en ik lach en ween.
Ik voel van verre een blonden god mij naderen,
Ik hoor zijn voetstap en ik ijl daarheen.
Maar hoop en droom zijn listige verraderen,
Zoodra ik kom is 't of mijn god verdween.
De lenteweelde is mij voor eeuw'g ontstolen.
Doch elke April keert lenteweemoed weer.
Die lokt me in 't woud, die doet mij zoekend dolen -
Mijn lenteweelde vind ik nimmer meer.
'k Deed wijzer, bleef ik in mijn hoek verscholen
En schoof den voorhang vóor het lenteweer.