Sonett-Forum

Normale Version: De wonde
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
.

Ik ben gelijk de lijder aan een wonde,

Die zich niet durft te wenden in zijn bed,

Doch wild zijn leden wentelt op de sponde,

Zoodra de slaap zijn wil in boeien zet.



Hij droomt zoo blij dat hij een ranke blonde

Gevangen jonkvrouw uit haar kerker redt,

Haar op zijn ros tilt en de stoer-gezonde

Armen rond háar slaat, die zich niet verzet.



Hij rent het bosch door, ruikt aroom van boomen

En van haar lokken, waaiend langs zijn mond

En drijft het paard door beken en door stroomen

En kust de bruid, voor wie hij ál doorstond.



Plots schrikt hij wakker uit zijn heerlijk droomen

En voelt de pijn weer van zijn diepe wond.