03.08.2012, 15:05
Nu ben ik arm, 'k heb álles u gegeven,
Uw vrijheid ook - nu zijn mijn handen leeg,
Nu zal ik lichter loopen door het leven,
Nu 'k ál omlaag liet en mijn leven steeg.
Doch ook mijn leeftocht is omlaag gebleven
En 't wordt mij bang, om de ééne stem, die zweeg.
En elk geritsel doet van schrik mij beven
En elke schaduw maakt mijn aanschijn veeg.
Neen, 'k wil niet stijgen, 'k wil in deemoed leven,
In de enge woon, in 't klein, maar veilig dal,
Waar, rijke ruil voor liefde hém gegeven,
Mijn lief mij trouw zijn liefde geven zal.
't Was maar een droom dat hij mij had verdreven.
Lief, roep mij wakker, zeg: - ‘Mijn lief, mijn Al!’
Uw vrijheid ook - nu zijn mijn handen leeg,
Nu zal ik lichter loopen door het leven,
Nu 'k ál omlaag liet en mijn leven steeg.
Doch ook mijn leeftocht is omlaag gebleven
En 't wordt mij bang, om de ééne stem, die zweeg.
En elk geritsel doet van schrik mij beven
En elke schaduw maakt mijn aanschijn veeg.
Neen, 'k wil niet stijgen, 'k wil in deemoed leven,
In de enge woon, in 't klein, maar veilig dal,
Waar, rijke ruil voor liefde hém gegeven,
Mijn lief mij trouw zijn liefde geven zal.
't Was maar een droom dat hij mij had verdreven.
Lief, roep mij wakker, zeg: - ‘Mijn lief, mijn Al!’