03.08.2012, 15:04
Hoewel zoo diep ik moet door Liefde lijden,
Mijn leven lang, door zee van vlammen gaan,
Nooit zal mijn leed der vrouwen trots benijden,
Die drijven koel op barnende' oceaan.
Kwam Liefde zelf mijn harteharp niet wijden,
De schoone god, dien geen mag wederstaan?
Ik zocht een lied, dat kon mijzelv' bevrijden.
Kalm zag de god mijn machtloos pogen aan.
- ‘Eens zal ik veilig d' oever wel betreden
Van 't Zalig Eiland, waar 'k van lijden rust,
Waar palme' omwuive' en lelieën omvreden
D' ontloken mond, door Liefde zelf gekust’.
Toen sloeg de god met vlammenroê mijn leden.
- ‘Nooit zult gij landen op mijn weelde-kust’.
Mijn leven lang, door zee van vlammen gaan,
Nooit zal mijn leed der vrouwen trots benijden,
Die drijven koel op barnende' oceaan.
Kwam Liefde zelf mijn harteharp niet wijden,
De schoone god, dien geen mag wederstaan?
Ik zocht een lied, dat kon mijzelv' bevrijden.
Kalm zag de god mijn machtloos pogen aan.
- ‘Eens zal ik veilig d' oever wel betreden
Van 't Zalig Eiland, waar 'k van lijden rust,
Waar palme' omwuive' en lelieën omvreden
D' ontloken mond, door Liefde zelf gekust’.
Toen sloeg de god met vlammenroê mijn leden.
- ‘Nooit zult gij landen op mijn weelde-kust’.