Sonett-Forum

Normale Version: IJsmuur
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
.


Eerst leek maar lucht die muur van klaar kristal,

Toen stiet mijn hart op marmerkoû van ijs.

- ‘Onstuimig hart, neen, wacht nu, vroom en wijs,

Tot lente laai, die 't ijs ontdooien zal.



Dan stort die muur voor Liefde-Paradijs

En stroomt en bruist gelijk een waterval,

Dan zingt een blauwe vogel, in het dal

Van blij vertrouwen, de oude liefdewijs.’



Zoo wiegde ik lang mijn hart en loodzwaar woog

Het, wachtende op 't beloofde lentevuur.

Doch áltoos bleef het winter. En het vloog

Klapwiekend me uit de hand om aan 't azuur

Van d' ijsmuur weer te kloppen. O bewoog

Mijn lief dan nooit die hartklop aan den muur?