03.08.2012, 09:33
Nu wil mij de éene troosten met mijn vrijheid
En de ander met mijn wrok om hoon en smaad.
Ik vroeg geen vrijheid, 'k vroeg de stille blijheid
Van liefde-in-deemoed en mij lijkt de haat
Gevaarvol, een tweesnijdend zwaard, terzij leit
Het bang mijn hand: licht deê 't mijzelve kwaad.
En op den weg, die, traag, ter gene zij leidt,
Pooze ik en weifel - en ik weet geen raad.
Ik hoor een stem: - ‘Herdenk uw weeldedagen!
Eén uur van liefde is waard een jaar van leed.’
Neen, heugenis-van-vreugde in smart te dragen
Is zwaar als wroeging, de ergste hel, die 'k weet.
Verloren liefde doet zoo droef mij klagen,
Verloren liefde, die ik nooit vergeet.
En de ander met mijn wrok om hoon en smaad.
Ik vroeg geen vrijheid, 'k vroeg de stille blijheid
Van liefde-in-deemoed en mij lijkt de haat
Gevaarvol, een tweesnijdend zwaard, terzij leit
Het bang mijn hand: licht deê 't mijzelve kwaad.
En op den weg, die, traag, ter gene zij leidt,
Pooze ik en weifel - en ik weet geen raad.
Ik hoor een stem: - ‘Herdenk uw weeldedagen!
Eén uur van liefde is waard een jaar van leed.’
Neen, heugenis-van-vreugde in smart te dragen
Is zwaar als wroeging, de ergste hel, die 'k weet.
Verloren liefde doet zoo droef mij klagen,
Verloren liefde, die ik nooit vergeet.