Sonett-Forum

Neen, Vader God, 'k versmaad uw gaven niet,

Uw luchtenblauw, uw licht- en wolkenspel,

Uw malve hei, waar 'k U van mij vertel,

Den zilvren stroom, die door uw velden vliet.



Ook laaft mijn lievend-luistrende ooren wel

Uw winddoorzongen stilte - een karrekiet

Roept droef zijn naam - doch meest mijn eigen lied,

Dat blijft me een reine koele troostewel.



Maar, Vader God, zoo 'k voor die gave U dank,

Vergeet toch nooit: de vreugd, die Gij me onthoudt,

Was meer dan bloei van heide en hemelblank.



O God! begrijp mij - 'k heb U zoo vertrouwd! -

Zoo 'k uit uw handen ruk en bal in krank

Verzet mijn handen, die zoo vroom Gij vouwt.