Sonett-Forum

.


Ik zag den Heiland wandlen in mijn tuin,

Op blanke sneeuw, doch waar hij langzaam trad,

Ontbloeide bloedigrood een rozenpad

Onder zijn bloote voeten, grijs van puin

Van tweemaal duizend jaren. - Zingend zat

Een vreemde vogel in de twijgen bruin.

Een vlammestraal van avondrood viel schuin

Over zijn blanken mantel. - En ik bad.



Ik lag en knielde achter mijn vensterruit,

Doch kón niet roepen. Zag hij, waar ik lag,

Mijn hooggeheven handen? - ‘Ach! ontsluit

Nu zelf mijn poort, wijl ik het niet vermag

En treed mijn woning in!’ - Doch geen geluid

Kwam van mijn lippen... 'k wéet niet of hij zag.