01.08.2012, 16:57
.
Ik sluit me in duister, wen ik sla de handen
Voor dezë oogen, die zóo teeder lieven
En hemelblauw en blank van madelieven
En blinkend blond van zon op korenlanden.
Hoe wil 'k mijzelf met donker denken grieven,
Wen 't licht doorbloost mijn handen, die 't verbanden?
'k Werp ván mijn oogen weg die kerkerwanden
En laat mijn blik weer blij het blauw doorklieven.
Doch éenmaal slaat de handen vóor mijn oogen
Eén die ze sluit voorgoed en, hoe 'k dan fluister:
- ‘O Dood! wees mij niet wreed! heb mededoogen
Met dichteroogen, lievend licht en luister!’
Hij zal niet luistren, door mijn beê bewogen. -
Mijn oogen! drinkt nu snel! 't wordt weldra duister....
Ik sluit me in duister, wen ik sla de handen
Voor dezë oogen, die zóo teeder lieven
En hemelblauw en blank van madelieven
En blinkend blond van zon op korenlanden.
Hoe wil 'k mijzelf met donker denken grieven,
Wen 't licht doorbloost mijn handen, die 't verbanden?
'k Werp ván mijn oogen weg die kerkerwanden
En laat mijn blik weer blij het blauw doorklieven.
Doch éenmaal slaat de handen vóor mijn oogen
Eén die ze sluit voorgoed en, hoe 'k dan fluister:
- ‘O Dood! wees mij niet wreed! heb mededoogen
Met dichteroogen, lievend licht en luister!’
Hij zal niet luistren, door mijn beê bewogen. -
Mijn oogen! drinkt nu snel! 't wordt weldra duister....