Sonett-Forum

Normale Version: Droeve meien
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
.



O jonge Smart, die wekt mijn oude Smarten,

Schijndooden bleek, uit marmren roerloosheid!

Nu spoken in 't verweerd kasteel mijns harten,

De blonde Meien van mijn meisjestijd.



Azaaljevlammen laaien in den zwarten

Rouwkrippen sluier rond haar leên gevlijd.

Met wuivend blank van kersemeien tarten

Ze Erinnering, die had ze in 't graf geleid.



En open slaan zij 't rouwgewaad en wijzen

In 't boezemblank een breede purpersnêe,

Waar 't engelzwaard bewakend paradijzen

Haar diep in 't weerloos-weeke harte glêe.

Ik kán 't niet aanzien... 'k wend mij weg vol ijzen...

O blonde Meien! elke een levenswee!