Sonett-Forum

Normale Version: Geknakte rozelaar
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
.



Hoe roert mijn ziel die trouwe rozelaar,

Die, stormgeknakt, vol milden bloeienswil,

Mijn kerkhofsomber, groeve-kelderkil

Hoveken troost met rozen wonderbaar!



November streng maakt alle boomen stil,

Die zoevend kloegen, droeve om 't kranke jaar.

Hij zond tot moorden Noordewind met klaar-

Blauw zwaard naar 't bosch, dat wachtte in bang getril.



De grond, staalhard, van bladen geel en bruin,

Voor koning Winters intrêe rijk tapijt,

Kreunt schril van koû. - Maar, stervende in mijn tuin,

Bloeit nog, met wreedgeknakte ranke', en wijdt

Den Herfst de leste bleeke bloem, die schuin-

Geslagen boom, ál geve' en teederheid.