Sonett-Forum

Normale Version: Hoogvlak
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
.



Ik blik verwonderd neer van 't hoogvlak: was

Dat ijl klein bosch mijn heilig smartewoud,

Waar 'k handenwringend doolde in donker? - Stout

Beklom den berg spiralend de enge pas.



De reine wind der hoogte omwaait me en goud

Van middagzon uit blauwen hemelplas

Verblindt mijn blik, die weg zich wendt al ras

Van 't kleine bosch, vol rouwen dat mij rouwt.



Armzaalge boomgroep! kinderspeelgoed-tuin!

De kruinen wuiven, suizlend droeven groet.



In d' afgrond rolt een brokje rotsepuin,

Als eenig antwoord van mijn trotschen voet,

Die hooger stijgt, naar d' ijsbekroonde kruin,

Waar 'k wel van weet, dat ik er sterven moet.