01.08.2012, 09:13
Wilde wingerd.
De wilde wingerd laat haar bladen mat
Droppelen neer en vlekke' als vallend bloed
Het murwe mul, wel wetend dat zij moet
Verwelke' en sterven, langzaam, blad na blad.
Verslapt en saploos, moe van duldenmoed,
Wijl zomerzon haar kwijnend zijn vergat,
Gekruizigd wreed op bruinvermolmde lat,
Smeekt ze om éen bleeke streeling nog van gloed.
En krachtloos, klachtloos zijgen, éen voor éen,
De bladen neer en late' armzalig bloot
De martel-strak-gespannen ranken.... Ween,
O wingerd! bloed'ge blade' om droeven dood,
Na Mei-beloofde zomerzaligheên,
Zoo nôo verlore' en die gij nooit genoot.
De wilde wingerd laat haar bladen mat
Droppelen neer en vlekke' als vallend bloed
Het murwe mul, wel wetend dat zij moet
Verwelke' en sterven, langzaam, blad na blad.
Verslapt en saploos, moe van duldenmoed,
Wijl zomerzon haar kwijnend zijn vergat,
Gekruizigd wreed op bruinvermolmde lat,
Smeekt ze om éen bleeke streeling nog van gloed.
En krachtloos, klachtloos zijgen, éen voor éen,
De bladen neer en late' armzalig bloot
De martel-strak-gespannen ranken.... Ween,
O wingerd! bloed'ge blade' om droeven dood,
Na Mei-beloofde zomerzaligheên,
Zoo nôo verlore' en die gij nooit genoot.