Sonett-Forum

.



IJl zwevend dalen, over 't mulle sneeuwen

Fluweel der bermen, uit materieloozen

Bleekgelen hemel, tint van rose rozen

En lila malve-schaduw. - Witte meeuwen

Verscheuren even, grijs in 't licht, den brozen

Hemelevrede met hun schrille schreeuwen.

Dan poozen ze op een eik, krom-zwart van eeuwen,

Bij 't vijvervlak, tot marmer blank bevrozen.



Zoo, boven 't blanke sneeuwland van mijn leven,

Doorzwerven plots mijn rein-etherisch-kalmen

Ideeënhemel, droomen wild, verdreven

Van de open zee door koû en honger, talmen

Bij Levens meer, tot marmervloer versteven,

Op Levens boom - en lang weerschalt hun galmen.