Sonett-Forum

.



Nu maakt de herfst een heldere aquarel

Van vlakke zee en bleekgewasschen lucht,

Waar mellekblank een vlindrend zeiltje op vlucht,

Terwijl, krijtwit, de golfjes maar in spel

Beleegren 't zongeel strand, zoo blij verlucht:

Elk zonnescherm gelijkt een bloemklok wel.

Lijk vlagjes wappren lokke' en rokken hel

Van kindren klein, getint als bloem en vrucht.



Tegen het teedergroen van 't koetsje zit

- Flauw hemelsblauw en zeilrood dat verschoot -

Een blonde badman. - En door 't golvenwit

Naar 't schommlend schuitje, op de armen bruin en bloot

Draagt flink zijn vracht - een meisje in mauve en git -

Een visschersjonge' in warm oranjerood.