Sonett-Forum

Normale Version: Golven
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
.



Loom ligt de zee, een bleeke ellendepoel,

Waar zonk en smolt de wolkenhorizon,

In grauwen rouw om 't sterven van de zon.

De wind is tranenzwaar en wanhoopzwoel.



O vredeloozen keerend tot uw bron!

O wolken! vondt ge in zee uw levensdoel? -

Neen, eeuwig zwoegt en zoekt het golfgewoel

Naar rustgeluk, dat nooit gevonden kon.



Zoo daalden ook mijn droomen zwervensmat,

Uit ijlverheven eenzaamreine sfeer,

Tot waar zich 't Menschdom met het Noodlot mat.



Nu zijn 't geen paerle' en lila wolken meer,

In 't hemelruim waarheen ik eenmaal bad:

Het wereldlijden eischt de golven weer.