Sonett-Forum

.


Bleek drijft de maan op rouwzwart rimpelwater:

Het lelie-aanschijn van een jonge doode.

Bij 't veer - een enkle wenklantaren staat er -

Trilt grillig rood: een koperen pagode.



Hoog stort zijn volle ziel in forsch geklater

Een vogel uit: een zomerjubel-ode,

Vliegt vroolijk op uit d' oeverwilg en baadt er

Zijn wiekje in 't water, 't wieglend koperroode.



Maar 't maangelaat, zoo blank op 't golvendeinen:

Ophelia omblond van halo-haren,

Verschrikt den vogel, die zijn vreugd voelt kwijnen.



Zwart raakt zijn vlucht het zwaar satijn der baren... -

Dan, vleugelvlekje in luchten-parelschijnen,

Is 't vogeltje ten hemel heengevaren.