Sonett-Forum

.



Gelijk een vogel in een volle straat,

Waar tusschen dreigend donkre dubbelrij

Van zwarte huizen 't licht niet durft voorbij

Eu vunze walm uit krot en kelder slaat,



Zijn heldre stem verheft en zingt van Mei,

Van weide en veld en bosch dat bloeien gaat,

Hoog boven schor geschreeuw en druk gepraat

Van morsig volk, doch geen maakt lenteblij; -



Zoo zingt mijn Ziel hoog boven 't Leven uit,

Verdoolde vogel, ver van bosch en bron,

Al luistert geen naar 't hoopvol lentgeluid.



Zing niet te luid van lente-azuur en zon!

Gij vielt, o Ziel! cipier of beul ten buit,

Zoo 't volk begrijpen en u grijpen kon.