Sonett-Forum

.



Ik wandelde eenzaam in een wolk van droomen,

Blank wisselglanzend, roze- en paerlgetint.

'k Voelde om mijn hoofd, als Gods verkoren kind,

Een aureool van droomen straalgoud stroomen.



Zoetkoel omwoei me een hemel-bloemenwind.

'k Geloofde niet: ik zág Gods englen komen...

O droef nu roep ik wat me is wreed ontnomen:

Zeg, teedre nevel, waar 'k u wedervind!



Door 't leelijk leven gleed ik vroom en veilig,

Vol zachte kracht en vrool'ken zangermoed,

Teêr schoonheidsscheepje, in zonlicht goudenzeilig.



Is 't God of mensch die rooft mij 't hoogste goed?

Onreine mensch! geen godsgave is u heilig!

God! 'k heb geen woorden, 'k val U stil te voet.