Sonett-Forum

Hij wentelde af het zwaar en schrijnend kruis
Van Iang gedwee gedragen zieIenood,
Om rein te ontvangen heiliging van dood,
In 't schamel bed van de arme boerekI.uis.
Na 't Ievenswerk, als na een misdaad, vlood,
In struikhout struiklend, schrikkend bij geruisch,
De godsprofeet de heI, die was zijn huis,
Om in te gaan tot hemel-morgenrood.
En, zeegnend, zeeg op sneeuw van daar en baard,
De herrefstregen — Ver van hof en haard
De grijsaard vluchtte, in duistre' Octobernacht
En reeds doorbIonk 't geheven aangezicht,
Aanschouwend God, aIs één, die wenkt en wacht,
De zuivre klaarheid van het eeuwig Iicht.