29.07.2012, 12:56
Met trage slagen hakt de klok de vracht
Der zware grijze miádaguren stuk.
Eentonig Iekt een goot met droef gelduk.
Uit bleeken hemel streept de regen zacht.
In 't naast vertrek, met loomen vingerdruk,
Ontlokt een vrouw 't harmonium psalmekIacht.
O winterwindI verscheur die woIkenvacht
En geef mij de aalmoes van wat zongeluk!
De Iauwerstruiken glimmen, groengeIakt.
De bruine stammen, langs den blanken weg
Staan kil te druipen, schamel en gedwee.
En 't orgel jammert en de hangklok hakt
De wegende uren klein --- Van hier nu weg!
maar 't sparrenwoud is zwart van winterwee.
Der zware grijze miádaguren stuk.
Eentonig Iekt een goot met droef gelduk.
Uit bleeken hemel streept de regen zacht.
In 't naast vertrek, met loomen vingerdruk,
Ontlokt een vrouw 't harmonium psalmekIacht.
O winterwindI verscheur die woIkenvacht
En geef mij de aalmoes van wat zongeluk!
De Iauwerstruiken glimmen, groengeIakt.
De bruine stammen, langs den blanken weg
Staan kil te druipen, schamel en gedwee.
En 't orgel jammert en de hangklok hakt
De wegende uren klein --- Van hier nu weg!
maar 't sparrenwoud is zwart van winterwee.