Sonett-Forum

Normale Version: DE WEELEN
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
.

De WeeIen dansen, in den blanken dauw
En Iokken zoet den jongen Volivode,
Bedwelmd gezegen op de zachte zode,
Ornwuifd van sluiers maneziIverbIauw.
Hij vóórvoeIt niet hoe stil hem sleept ten doode
De hand, die streelt zijn roodiluweeIen mauw,
Hoe bruid en moeder mare brengt van rouw
Dra de onverwachte staamlende onheilsbode.
De WeeIen dansen, in den damp der maan,
In engen kring, áI sneIIer, tot hem cluizeIt.
Een gûzIa zingt, héél 't boschgeheimvol suizelt ,--
Van vreemde weelde moet zijn ziel vergaan.
De Weelen drijven, strenglend samen de armen,
Haar prooi naar t meer, dat weet van geen erbarmen.