Sonett-Forum

Normale Version: DE LAST VAN HET LEED
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Wat is het Teed een zware last.
Ik droeg het eenmaal diep gebukt.
Toen heb ik me aan zijn wicht ontrukt,
Over mijn eigen kracht verrast.
Daarna is het mij niet gelukt.
Ik heb mijn loopen aangepast
Aan dragen, en Bing kalm en vast,
Maar't lastig Teed hield mij gejukt.
En nu, alsof het van mij Bleed,
Sta ik opnieuw zoo stank en recht.
Een drager is in mij geboren.
HI) zegt : Ik ben voortaan uw knecht,
1VIijn voeten loopen licht in 't koren,
En welk een lichte last, dit leed.