Sonett-Forum

't Is me of ik uit een langen droom ontwaakte;
weer slaan mij vreugdevlammen in 't gelaat,
en wat ik al doorstond, in bittren haat,
gaat op in 't hoogtijdsvuur dat grootsche ontblaakte.

Hoe lang heb ik gedroomd - wie weet? het staat
geboekt op treurige bladen, - sinds daar kraakte
mijn gansche wezen en het leven staakte
zijn wondergang? o bron van zooveel kwaad!

Maar 't is nog tijd: weer voel ik 't harte zwellen,
dat als een feestklok luidt, met vollen klank,
en 't heerlijk lied van bede én hulde én dank,
uit vrije borst mij naar de lippen wellen,
als 't leven zelf, éénklank van smart en vreugd,
- diepgolvende uiting van dees wondre jeugd!