26.09.2010, 10:29
Goedige Herman, die van 't heele Leven
Niets kunt begrijpen, wijl gij niet goed zijt,
Niet door uw kindsche zelf, maar wijl ge altijd
Wildet met kleineren dan gij saam-streven,
Die gij veracht, gij-zelf hebt het gezeid
Mij-zelf, die met een zachten glimlach even
U niet gelooven konde, maar toch blijd
Meende te zien in U een mensch, die weven
Voort kon aan 't werk onzer Literatuur,
Kòn, als hij wilde, zijn klein Ik vergetend,
Doen, wat hij waarlijk moest doen, net als broer zei,
Maar gij, gij wildet niet, daar uw natuur
Is 'n koud-eerzucht'ge, door u-zelf geketend
Nietsje, dat niet breekt, maar slechts rekt als een snoer zij.
Niets kunt begrijpen, wijl gij niet goed zijt,
Niet door uw kindsche zelf, maar wijl ge altijd
Wildet met kleineren dan gij saam-streven,
Die gij veracht, gij-zelf hebt het gezeid
Mij-zelf, die met een zachten glimlach even
U niet gelooven konde, maar toch blijd
Meende te zien in U een mensch, die weven
Voort kon aan 't werk onzer Literatuur,
Kòn, als hij wilde, zijn klein Ik vergetend,
Doen, wat hij waarlijk moest doen, net als broer zei,
Maar gij, gij wildet niet, daar uw natuur
Is 'n koud-eerzucht'ge, door u-zelf geketend
Nietsje, dat niet breekt, maar slechts rekt als een snoer zij.