Sonett-Forum

Normale Version: Van purper en van goudt het heerelijk gewaedt
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Van purper en van goudt het heerelijk gewaedt
Dat 's morghens het toonneel des hemels op komt pronken,
'T en is de zonne niet, maer 't voorspel van haer lonken,
De jeughd van 't lieve licht dat in het Oost op gaet.
Alsoo de heughlijkheit die voeghelijk beslaet
Het aenschijn van Me vrouw, als zij bevroedt de vonken
Die leeven in het hart dat jck haer heb geschonken,
En is geen lachje, neen, maer lachens daegheraedt.
Jn dat gelaet de Min vergiftight zijne schachten.
Dan wordt dat kindt een man van meer als eighe krachten,
Wat schept Vrouw Venus ujt dat weesen hooghen moedt?
Ach deese daegheraedt wel waerdigh aengebeden
Blaest op mijns harten vier met zijne frissigheden
En schier veel feller brandt als heete middagh doet.