Sonett-Forum

Zoo zong ik in de vreugde mijner ziel,
En mijnes lichaams heerelijk gevoelen,
Want nimmer éen, in wien dit leven viel,
Die zoo zich voelde boven 't wereldsch woelen:

Wie waren schoon en sterk van lijf, hun koele
Hoofd vond geen woorden voor der menschheid ziel;
Wie droegen hoog hun goddelijke ziel,
Zij moesten zwaar der wereld smart gevoelen.

Mijn vader en mijn moeder, elk van beiden,
En vroegere oudren, welke schoonheid heeft

In uwe lijve' en zielen, droef gescheiden,
Door alle tijde' in vreugd en leed gebeefd,

Die éens vereenigd worden zoude in mij de
Heerlijkheid hoog, die door mij wordt doorleefd?