Sonett-Forum

Zooals men, gaande door een lange straat, -
Die, somtijds zich verbreedend tot een plein,
En soms ophoudend waar de bruggen zijn,
Van dit eind van de stad naar 't ander gaat, -

Zoo bont des avonds in den hellen schijn
Die van het winkellicht naar buiten slaat,
Elk menschepopjen ziet, dat gaat of staat,
Dat hoofd en schouders 't allerlichtste zijn;

Maar op een brug van al de stad slechts 't groote
Wegdoovende verloop met stippellichten
Der donkre cingle' al verder weg ziet wenden: -

Zoo zie ik om mij de dicht bij bekenden
Zoo licht, met de begrepene gezichten,
En ver de menschheid in haar donkre grootte.