Sonett-Forum

Handrij Dučman
1836 – 1909


Žołma


Žołma zrudnje, zrudnje pluskotuje,
kwětne hona dyrbi pisane
wopušćić a łuki zelene –
žałosć swoju tehdy žołma rozdychuje.

Ze šukotom struchłym zastonuje
bož’mje honam lubym poslednje.
Hdźež so šěri morjo sywojte –
dale puć će žadosć mócnje hnuje.

Runje tak ze želom stysknym, nahłym
žołmi we wutrobje požadosć,
z wosudom pak dyrbi z hórkim, krawym

zhinyć, hdźež bě wboha porodźena;
z bolom puć tak wjedźe w dalokosć:
W row ma lubosć byći donjesena.