Sonett-Forum

Matej Urban
1846 – 1931


Z Ciona rjana jasnosć Boža schadźa


Hlaj, z Ciona do swěta zhubjeneho
Dźeń Boži schadźa rjana jasnosć Boža;
Nam žiwa wotewrja so studźeń zboža
Z nim, kotryž kral je raja njebjeskeho!

Syn Wótcowy a woznam byća jeho
K nam do hubjenstwa mile nohu złoža,
Hdźež hrěchi člowstwa jom ze smjerću hroža;
- Nam dóstatk žiwjenja so skića z njeho.

Syn Boži, w Betlehemje narodźeny,
We štalće wotročkowym k nam so niži,
Zo zhubjenym by přinjesł wumóženje.

- To zawěrnje je dźiwne poniženje!
K nam schadźenje so z wysokosće bliži;
Bóh w Zbóžniku je z nami stowaršeny!