Sonett-Forum

Łobjo

Wichor howŕi, tołstych črjóda ćmowa
mróčelow so honi hrózbniwje;
žołma žołmu khowa strašniwje
a zas nowu zběha z mokroh' rowa.

Łobjo, kaž by sylzow, kotrež khowa,
hóŕkosć čuło Serbow ćeŕpjacych,
stona, syči, kaž by mrějacych
horca krew´ z nim měšała so z nowa.

Kaž na Połobjanow krwawnej smjerći
by so zastróžiło, zastanje,
do dna swoje žołmy ješćo wierći.. -

Wichor woćichnje, a Łobjo dźiwje
žołmy měrni, zněmi stonanje,
k oceanej khwata - bjezčućiwje.